Dawno mnie nie było.

Niedziela, 7 lipca 2013 · dodano: 07.07.2013 | Komentarze 0

Od bardzo intensywnego nocnego życia od czwartku w końcu trzeba było przerwać dobrą passę i wrócić na właściwą drogę. Planowałem pojechać jakoś rano, ale delikatnie mówiąc byłem jeszcze przymulony. Postanowiłem, że obejrzę Tour de France i zaraz potem wyruszę, zmotywowany widokiem chłopaków, którzy w Pirenejach potrafią wykręcić średnią powyżej 35 km/h. Chris Froome, nowa gwiazda kolarstwa. Po wczorajszym genialnej pracy całego zespołu Sky Brytyjczyk zdobywa żółtą koszulkę (czyżby trochę nie za szybko??) Dzisiaj został sam. Jednak nie dał urwać się Quintana i całemu zespołowi Movistar. Jechał naprawdę dobrze. Przypomina mi swoim stylem jazdy pewną upadłą niedawno legendę (oby nie brał z niego przykładu w pewnym aspektach tego sportu...) Pierwsze 10 km bardzo ciężko, noga nie leży. W Janowicach wyczaiłem jakiegoś chłopaka na szosie gdzieś około 2 kilometry przede mną. Przyspieszyłem. Liczyłem na to, żeby odbił na Łask, bo sam chciałem w tym kierunku pojechać. Tak też się stało. Łapię go w Kiki, wyrównałem trochę oddech i ruszam do przodu. Do samego Łasku jedzie mi się na kole, nie dając zmian. Utrzymał się mimo solidnego podjazdu w Anielinie i jeszcze mocniejszego finiszu przed Łaskiem ( 50km/h) Jednak na przejeździe kolejowym zostaje w tyle. Po wyjechaniu na trasę do Pabianic zwalniam, czekam na niego, ale chyba nie miał już siły na nic więcej. Sam już kręcę w dużo spokojniejszym tempie, aż do Kolumny, gdzie jeszcze raz się rozkręcam. I tak do samego domu.